Η Ριζοσπαστική Συσπείρωση για την διαχείριση εξορυκτικών αποβλήτων της S&B

Σχέδιο διαχείρισης εξορυκτικών αποβλήτων ή πως αλλάζουν οι καιροί…

Δεν έχει περάσει πολύς χρόνος από τότε, που διάφορες τοπικές κοινωνίες είχαν χωριστεί σε αντίπαλα στρατόπεδα και συγκρούονταν για το θέμα των εξορύξεων και τα απόβλητά τους. Θυμίζουμε  την σύγκρουση στον Παρνασσό.  Εκεί τα απόβλητα της βιομηχανίας της εξόρυξης  κυριολεκτικά σκορπίζονταν στις ρεματιές του βουνού. Αποκορύφωμα της σύγκρουσης αυτής ήταν το κάψιμο του σπιτιού αγωνιστή για την προστασία του περιβάλλοντος , από «αγνώστους». Θυμίζουμε και τηνμακροχρόνια δικαστική, πολιτική και όχι μόνο διαμάχη στη Μήλο για τα «υπέρλεπτα» του περλίτη  και την διάθεσή τους στην θάλασσα.

Η σύγκρουση αυτή με όλη την βιαιότητα που χαρακτηρίζει τις τοπικές, κοινωνικές διαφορές έλαβε και «λάθος» πολιτικά χαρακτηριστικά, που οδήγησαν σε  απολυτότητες του τύπου «όποιος βάζει θέματα προστασίας του περιβάλλοντος θέλει το κλείσιμο της εξορυκτικής δραστηριότητας και την ανεργία».  Απολυτότητες που επιτείνονταν από την στάση κορυφαίων διοικητικών στελεχών της βιομηχανίας της εξόρυξης, που επικαλούμενα την κρίση θεωρούσαν επιζήμια κάθε προσπάθεια προστασίας του περιβάλλοντος , από την δραστηριότητα τους και οποιαδήποτε αντίθετη σκέψη απολύτως εχθρική.  « Οι ανταγωνιστές μας οι Κινέζοι ρίχνουν τα απόβλητα τους στο ποτάμι κι επομένως εμείς θα κλείσουμε, γιατί δεν θα μπορέσουμε να τους ανταγωνιστούμε λόγω κόστους και θα μείνουν άνεργοι οι εργαζόμενοι».

Απολυτότητες, που όλη την προεκλογική περίοδο πριν τις αυτοδιοικητικές εκλογές του Μαΐου 2014, έφτασαν στο αποκορύφωμά τους διαστρεβλώνοντας προγραμματικές θέσεις και πολιτικές προτάσεις με διαστρεβλώσεις όπως : «θέλουν να κλείσουν την εταιρεία». Ο Α.Καβαλιέρος, δημοτικός σύμβουλος και μετέπειτα επικεφαλής της «Ριζοσπαστικής Συσπείρωσης για τη Μήλο», αποτέλεσε έναν βασικό τους στόχο. Σκοπός βέβαια αυτής της στοχοποίησης η τρομοκράτηση των πολιτών και η υφαρπαγή της ψήφου.

Όμως οι κοινωνικοί αγώνες οδήγησαν και επέβαλαν αλλαγή πολιτικής στις υπό διαμόρφωση νέες  κοινωνικές και οικονομικές ισορροπίες. Επιβεβαίωσαν για μια ακόμα φορά, με αυτή την αλλαγή πολιτικής, πως : «ο μόνος σίγουρα χαμένος αγώνας είναι αυτός που δεν δόθηκε ποτέ.».

Συγκεκριμένα στην Μήλο, το νησί με την μακροχρόνια εξορυκτική δραστηριότητα, που μέχρι και σήμερα τα απόβλητα της εξορυκτικής βιομηχανίας απορρίπτονται ανεξέλεγκτα στην θάλασσα, παρουσιάστηκε πριν λίγες μέρες από την S&B Βιομηχανικά Ορυκτά ΑΕ, στο Δημοτικό Συμβούλιο Μήλου «Σχέδιο διαχείρισης εξορυκτικών αποβλήτων» σύμφωνα με τα επιβαλλόμενα από τους νόμους και τις οδηγίες της ΕΕ.  Το σχέδιο αυτό είναι το αποτέλεσμα μελέτης εξειδικευμένης εταιρείας , και είχε ανατεθεί σε αυτήν από την S&B, σύμφωνα με τις δεσμεύσεις που προαναφέραμε.

Αφού χαρακτηρίζει την μέχρι τώρα διάθεση των αποβλήτων στη θάλασσα προβληματική, προβλέπει δυο εναλλακτικές: την επεξεργασία και διάθεση των αποβλήτων,με τελικούς αποδέκτες την θάλασσα σε μεγάλο βάθος ή την στεριά και τον ενταφιασμό σε παλιά ορυχεία. Το Δημοτικό Συμβούλιο του Δήμου πρόκρινε τη διαχείριση των αποβλήτων στην στεριά με τον ενταφιασμό τους σε παλαιά ορύγματα. Αξίζει για την ιστορία, αλλά και για το μέγεθος της επιτυχίας των αγώνων να υπενθυμίσουμε, ότι την λύση του ενταφιασμού, που και παλαιότερα είχε προταθεί, την πολέμησε η εξορυκτική βιομηχανία και πέτυχε πριν λίγα χρόνια την ακύρωση της διοικητικής διάταξης, που επέβαλε το θάψιμο  από το Συμβούλιο της Επικρατείας (ΣτΕ).

Αλλά η ιστορία τρέχει γρήγορα αφήνοντας έκθετους αυτούς που «βασιλικότεροι του βασιλέως» προέβλεπαν τον οικονομικό μαρασμό του νησιού, αν τεθεί η προστασία του περιβάλλοντος σε προτεραιότητα. Το συγκεκριμένο σχέδιο της εξορυκτικής εταιρείας προβλέπει νέες επενδύσεις περίπου δυο εκατομμυρίων ευρώ  σε διάστημα 20 μηνών και ετήσιες λειτουργικές δαπάνες περίπου επτακοσίων χιλιάδων ευρώ μετά την ολοκλήρωση της επένδυσης (που θα δημιουργήσει νέες θέσεις εργασίας). Προβλέπει επίσης επαχρησιμοποίηση του νερού (ανακύκλωση) από την μονάδα επεξεργασίας λυμάτων σε ένα νησί που υποφέρει από λειψυδρία.  Προφανώς βοηθά και την εταιρεία στο διεθνή ανταγωνισμό, καθώς φτιάχνει το προφίλ της και επεκτείνεται σε νέες δραστηριότητες, μιας και η «κινεζοποίηση» δεν βοηθά στην ανταγωνιστικότητα παρά τις νεοφιλελεύθερες ιδεοληψίες.

Το φυσικό περιβάλλον του νησιού βέβαια  δεν κινδυνεύει μόνο από την εξορυκτική δραστηριότητα, αλλά και λόγω της εντατικής του εκμετάλλευσης από τον μαζικό τουρισμό. Η άναρχη δόμηση εντός και εκτός σχεδίου, σχεδόν παντού στο νησί,  για τουριστικές εγκαταστάσεις και κατοικίες, η επιχειρούμενη πώληση από το ΤΑΪΠΕΔ 63000τμ από το οικοσύστημα του υγρότοπου της Χιβαλόλιμνης για τουριστική «ανάπτυξη», η διάχυση βαριών αστικών χρήσεων παντού (το ΣΧΟΟΑΠ με ευθύνη της δημοτικής αρχής καρκινοβατεί) επιβαρύνουν το φυσικό περιβάλλον, που αποτελεί το κύριο και κοινό σε όλους κεφάλαιο του νησιού. Διαλύει επίσης  τα οικοσυστήματα, που η απρόσκοπτη  λειτουργία τους αποτελεί την αρχή για βιώσιμη ανάπτυξη.

Προφανώς και πρέπει να γίνουν πολλά από πολλούς. Αλλά  το «Σχέδιο διαχείρισης εξορυκτικών αποβλήτων», παρά τις προθέσεις και την αφετηρία σκέψης του καθένα από τους εμπλεκόμενους, ξαναβάζει στο τραπέζι της συζήτησης τον οικολογικό μετασχηματισμό του παραγωγικού μοντέλου του νησιού βασισμένου στις αρχές της οικονομίας των κοινωνικών αναγκών (όπως η προστασία του περιβάλλοντος, η ποιότητα της ζωής, η μόνιμη και σταθερή εργασία…) ενάντια σε μια οικονομική δραστηριότητα, που θεοποίησε μέχρι σήμερα την άμεση και με κάθε κόστος στο περιβάλλον και στην εργασία μεγέθυνση των κερδών.

Μετά από όλα αυτά όσοι, πουλώντας την σκέψη τους στον φόβο -στην καλύτερη των περιπτώσεων– επιτέθηκαν σε αυτούς που έβαλαν πριν χρόνια  στην δημόσια συζήτηση την προστασία από τα απόβλητα της εξόρυξης του περλίτη, οφείλουν να ζητήσουν συγγνώμη.