Τώρα που κλείνει η πόρτα και μένουμε μόνοι, ας κοιτάξουμε τον καθρέφτη !

Οι Κυκλάδες, είναι ένα από τα κέντρα (ας μου επιτραπεί η έκφραση) της τουριστικής προβολής, αλλά και των προτιμήσεων για τις καλοκαιρινές διακοπές παγκοσμίως. Έχουν όλα τα φόντα και τις προδιαγραφές να εξελίξουν  τον τουριστικό τομέα, αλλά και να εξελιχθούν σε μια αειφόρο πηγή οικονομικής ευμάρειας.

Η Μήλος (Κυκλάδες κι αυτή), ολοένα και περισσότερο ανεβάζει τον πήχη παροχών υπηρεσίας στον τομέα, ακολουθώντας το ρεύμα της τουριστικής ανάπτυξης, με νέες οικοδομές που προορίζονται για χώροι φιλοξενίας. Επιπλέον το νησί, έχει πολλά περισσότερα από τις όμορφες παραλίες να δείξει στον επισκέπτη, καθώς η ιστορία του νησιού, η μορφολογία του φυσικού περιβάλλοντος και, τα σπάνια μνημεία σε παγκόσμια κλίμακα όπως οι κατακόμβες, είναι ικανά να προκαλέσουν το ενδιαφέρον σε τουρίστες και να αφήσουν τις καλύτερες εντυπώσεις.

Για να γίνει όμως κάτι τέτοιο -κατά την ταπεινή μου άποψη και χωρίς να είμαι ειδικός- θα πρέπει να υπάρχει σχεδιασμός, στόχος και προγραμματισμός ώστε η πορεία των τουριστικών επιχειρήσεων κυρίως, να «απομακρυνθεί» από το γρήγορο κι εύκολο κέρδος. Μπορεί το μικρό χρονικό περιθώριο μιας τουριστικής περιόδου και οι ανάγκες των εξόδων, να «ωθούν βίαια» τους τουριστικούς επαγγελματίες προς αυτήν την κατεύθυνση, αλλά εκείνο που πρέπει να γίνει κατανοητό είναι, ότι αυτή η οδός δεν κρατά βιώσιμη την «μεγάλη» βιομηχανία του τουρισμού.

Επιπλέον, θα πρέπει θα πρέπει και οι υποδομές του κάθε τόπου, κι εν προκειμένω της Μήλου, να είναι τέτοιες που όχι μόνον να αντέχουν το «βάρος» των επισκεπτών, αλλά και να ικανοποιούν τα θέλω τους.

Ας αποφασίσουν (τα νησιά κυρίως) τι είδους τουρισμό θέλουν και τι μπορούν να «πλασάρουν» στην αγορά για να διατηρήσουν το ελκυστικό του θέματος. Μπορεί δηλαδή  ένα νησί, να συνδυάσει ποιοτικό τουρισμό που θα σέβεται το φυσικό  και πολιτιστικό του περιβάλλον από τη μια, κι από την άλλη θα σέβεται τον ίδιο τον επισκέπτη χωρίς η ακρίβεια να τον αποκαρδιώνει;

Δεν είναι λίγα τα δημοσιεύματα που διαβάσαμε το καλοκαίρι που πέρασε, τα οποία αναλύουν και σχολιάζουν ότι η ακρίβεια «χτυπά κόκκινο» με τη Μύκονο κυρίως να βρίσκεται στην κορυφή.

Όπως λένε εκείνοι που ξέρουν, φέτος παρατηρήθηκαν πολλές ακυρώσεις και η αιτία είναι οι τιμές που έχουν γίνει απαγορευτικές για όσους αγαπούν και θέλουν να επισκεφτούν τα νησιά, ιδιαίτερα τις «βασίλισσες» των τουριστικών προορισμών. Αποτέλεσμα, ήταν να «πέσουν αρκετά οι στροφές». Τα εκατοντάδες δημοσιεύματα, που δείχνουν τις πρωτιές σε ευρωπαϊκό και παγκόσμιο επίπεδο, δεν ήταν αρκετά τελικά να κρατήσουν σταθερή και βιώσιμη την τουριστική πορεία.

Θα πρέπει να υπάρξει πολλή και σκληρή δουλειά τόσο από την πλευρά της πολιτείας, όσο κι από την πλευρά των τουριστικών φορέων, για να σωθεί και να μην χρεοκοπήσει η βαριά βιομηχανία της Ελλάδος που είναι ο τουρισμός. Αναγκαία προϋπόθεση στον τουρισμό -όπως και σε όλους τους τομείς- είναι να υπάρχει πρόγραμμα και στόχος. Έτσι θα καταφέρει  ένα νησί, όπως η Μήλος να διατηρήσει βιώσιμο το πεδίο του τουρισμού. Δυστυχώς, όπως δείχνουν τα πράγματα, δεν υπάρχει στόχος μέχρι στιγμής, ή κι αν υπάρχει αυτός είναι το γρήγορο κι εύκολο  κέρδος.

Έμπειροι δημοσιογράφοι έκρουσαν τον κώδωνα  κινδύνου, για τις απαράδεκτες αστρονομικές τιμές ! σε πολλά ρεπορτάζ της χώρας μας και του εξωτερικού.

Όλοι λίγο έως πολύ, διαβάσαμε στα διάφορα δημοσιεύματα (για τη Μύκονο κυρίως), που έγιναν viral λόγω της αισχροκέρδειας και της αυθαιρεσίας.

Πολύ σωστά μίλησε γνωστός δημοσιογράφος, αναφέροντας ότι «Δωμάτια αποθήκες γίνανε σουίτες και νοικιάζονται προς 400 ευρώ την ημέρα.». Εμείς οι ίδιοι, στο «ψιθυριστό πάντα», μιλάμε μεταξύ μας και παραπονιόμαστε για τις αβάσταχτες τιμές, όχι μόνο για τα δωμάτια, αλλά για την εστίαση και για τη διαβίωση στον ίδιο μας τον τόπο. Κι αν μιλήσει κάποιος ανοιχτά, τότε η ειρωνεία, η κατάκριση και το bullying που θα εισπράξει, είναι άνευ προηγουμένου.

Όπως έχει αναφερθεί, «…ο σωστός επαγγελματίας χρεώνει όσο χρέωνε πάντα σύμφωνα με τις υπηρεσίες του και για να φεύγει ο πελάτης χαρούμενος και για να βγάζει πάντα το κέρδος του...». Ο κόσμος, δεν είναι ηλίθιος. Μπορεί πράγματι ο τουρίστας (αλλοδαπός ή μη) να πληρώσει μια φορά από ανάγκη, ή για να μην χαλάσει τις διακοπές του, αλλά περιμένει στην γωνία. Η ατάκες τύπου «αφού πληρώνουν», ή ακόμη η πιο συνηθισμένη «άμα σου αρέσει, αλλιώς πήγαινε αλλού», είναι μια εντελώς λανθασμένη τακτική που το μόνο το οποίο δείχνει είναι ο αντιεπαγγελματισμός.

Βέβαια, χωρίς να τα ισοπεδώνουμε όλα, να πούμε ότι παντού όπως και στην Μήλο, υπάρχουν και σοβαροί-σωστοί επαγγελματίες που προσπαθούν για το καλύτερο και με ευσυνειδησία. Από την άλλη πάλι, το  “no Mykonos”, εύκολα γίνεται “no” και γι άλλους… «αξιοθαύμαστους τουριστικούς προορισμούς», που έχουν όμορφες και πολλές παραλίες, καθαρά νερά, κ.λπ.

Ας μην ξεχνάμε ότι σήμερα, με τα κοινωνικά μέσα δικτύωσης και τα ηλεκτρονικά ΜΜΕ, τα νέα φτάνουν σε χρόνο dt (ντε-τε), κατεβάζοντας με την ίδια ευκολία οποιονδήποτε δημοφιλή προορισμό, από την κορυφή στη βάση.

Κατανοητή μια λογική αύξηση των τιμών στην οποία θα πούμε «ναι». Σε εξωφρενικές όμως αυξήσεις που κακά τα ψέματα δεν ανταποκρίνονται στις παρεχόμενες υπηρεσίες,  δείχνουν εκμετάλλευση κι αισχροκέρδεια. Μπορεί να πληρώσει μια φορά ο πελάτης, το «χαστούκι» όμως δεν αργεί. Και το ακόμη περισσότερο βλακώδες, είναι ότι μετά το «χαστούκι» βγαίνουν οι προσφορές και τα παζαρέματα με μείωση τιμών ακόμη και 70%, πράγμα που σημαίνει ότι κορόιδεψες εκείνον που προηγουμένως το πλήρωσε «χρυσάφι».

Για το Milos Voice

Θεμιστοκλής Παναγιώτου