
“Αποφασίζω να παρέμβω για πρώτη φορά στο δημόσιο διάλογο του νησιού, ύστερα από δεκαπέντε χρόνια μόνιμης διαμονής και αμετανόητης εμμονής στη Πλάκα, την Πρωτεύουσα της Μήλου-κάτι που έχει ξεχαστεί στη ρύμη του πανδαμάτορος χρόνου.
Ο λόγος αυτής της παρέμβασης είναι αφενός το εριζόμενο ζήτημα της στάθμευσης, που τείνει να λάβει εσχάτως διαστάσεις ιδιαζόντως δραματικές, με τη διεξαγωγή δημοψηφίσματος, αφετέρου η προσωπική διαπίστωση, ύστερα από συζήτηση με αξιόπιστους εκπροσώπους των εριζόντων πλευρών ότι η ακόλουθη πρόταση θα τους έβρισκε σύμφωνους.
Τα δεδομένα αυτά με οδηγούν στη σκέψη ή ότι οι ερίζοντες είναι κακόπιστοι άνθρωποι που επιζητούν τη σύγκρουση και όχι την επίλυση του προβλήματος, ή ότι υφέρπουν μη ομολογούμενα συμφέροντα , που ακυρώνουν εκ των προτέρων την εντιμότητα και την ειλικρίνεια, ως βασικές προϋποθέσεις του δημόσιου διαλόγου.
Αδυνατώ να πιστέψω και τις δύο εκδοχές. Οι συμπολίτες μου είναι έντιμοι, ειλικρινείς και καλόπιστοι άνθρωποι.
Ιδού λοιπόν κάποιες παρατηρήσεις και η απαραίτητη σε τέτοιες περιπτώσεις πρόταση:
– Κανείς δε μπορεί να προτιμά χώρους γεμάτους αυτοκίνητα από χώρους κίνησης ανθρώπων και ζώων. Το αντίθετο θυμίζει τριτοκοσμικές εικόνες, τις οποίες έχουμε, όπως θέλουμε να πιστεύουμε, επί το πλείστον και από καιρού αντιπαρέλθει.
– Κανείς δε μπορεί να συμβιβαστεί με την απόγνωση που νιώθει ο μόνιμος κάτοικος ενός οικισμού σαν την Πλάκα όταν, ελέω τουρισμού , η ζωή του γίνεται άνω κάτω για δύο μήνες και αναγκάζεται να σταθμεύει πολύ μακριά από το σπίτι του ή να τιμωρείται με πρόστιμο, επειδή στάθμευσε σε αμφίβολης νομιμότητας απαγορευμένες ζώνες. Ο Νομοθέτης το απαγορεύει: Αν ανατρέξει κανείς στο Π.Δ. περί παραδοσιακών οικισμών θα διαπιστώσει ότι η Αυτοδιοικητική Αρχή οφείλει να συνδράμει στην άρση αυτής της αδικίας και να αποκαταστήσει την ποιότητα της ζωής των μ ο ν ί μ ω ν κατοίκων, την οποία διαταράσσει η αιφνίδια ανατροπή των πληθυσμιακών δεδομένων και των λοιπών συνθηκών, που συνεπάγεται το απότομα αυξανόμενο τουριστικό ρεύμα στις συνθήκες περιορισμένου χώρου των παραδοσιακών οικισμών. Η μέριμνα αφορά κ α ι τη στάθμευση.
– Κανείς δεν διαφωνεί ότι κάποιοι επωφελούνται από την ανατροπή αυτή. Οι τουριστικοί επιχειρηματίες επιθυμούν την ανεμπόδιστη προσέγγιση των πελατών τους . Ας μη γελιόμαστε: από τον τουρισμό κερδίζουν όλοι, αλλά κάποιοι κερδίζουν περισσότερο.
– Κανείς δε διαφωνεί ότι στο κέντρο της Πλάκας η κατάσταση έχει φτάσει στο μη περαιτέρω : Τουρίστες επιχειρούν να κατέβουν…οδικώς στο Φουρκοβούνι, δια του δρόμου προ της οικίας Αικ. Νοστράκη, με τραγελαφικά αποτελέσματα, εφόσον το μόνο σήμα που λείπει είναι εκείνο του οδικού αδιεξόδου. Οδηγοί ταξί ελίσσονται επικινδύνως μεταξύ ανθρώπων και γάτων με θύματα ( ως τώρα) τους τελευταίους. Δεκάδες τουριστικά τετράτροχα, γουρούνες όνομα και πράγμα, κάνουν αβίωτο το βίο ντόπιων και επισκεπτών. Προχείρως σταθμευμένα οχήματα, με τα φώτα «αλάρμ» αναλάμποντα (ιδιωτικό πάρκινγκ του νεοέλληνα), προσφέρουν την ιδανική ευκαιρία τους λεωφορειούχους να αποκόψουν την Π ρ ω τ ε ύ ο υ σ α του νησιού από το από αιώνος στην Ευρώπη κεκτημένο δικαίωμα της Δημόσιας Συγκοινωνίας. Άτομα περιορισμένης κινητικότητας καταδικάζονται έτι περαιτέρω στη απομόνωση.
– Προτείνω λοιπόν:
Α. Καταγραφή των μονίμων κατοίκων με κριτήριο την δωδεκάμηνη διαμονή στη Πλάκα.
Β. Καταμέτρηση των διαθεσίμων χώρων στάθμευσης ( κεντρικό πάρκινγκ, Πίσω Πλάκα, Άγιος Στυλιανός κ.λ.π.).
Γ. Διάθεση ,κατά απόλυτη νομική τάξη προτεραιότητας, καρτών ελεύθερης στάθμευσης στους μόνιμους κατοίκους –δικαιούχους, με προτεραιότητα στα άτομα με ειδικές ανάγκες, σε μ ι α μόνο θέση στάθμευσης ανά οικία, με κριτήριο τον μετρητή Δ.Ε.Η. και τη γειτονιά όπου μονίμως διαμένουν.
Δ. Απαγόρευση της στάθμευσης κάθε άλλου οχήματος ,με κατάλληλη σήμανση και με αυστηρές διοικητικές κυρώσεις.
Ε. Πεζοδρόμηση του πανέμορφου χωριού ( ελεύθερη πρόσβαση μονίμων κατοίκων και Δημοσίων Μεταφορικών Μέσων) και υπογειοποίηση καλωδίων, όπως στη Μονεμβασία της Ελλάδας ή στην Colmar της Γαλλίας.
Ας εκπολιτιστούμε. Θα προκύψουν θετικά οφέλη.
Ναι. Το να μη σταθμεύει κανείς στην άνοδο για το Κάστρο (οικία Παγώνη) ,έστω και από απόγνωση, είναι πολιτισμός.
Ναι. Πολιτισμός είναι το να εξυπηρετείται συγκοινωνιακά ο ηλικιωμένος, το άτομο με αναπηρία, ο μόνιμος κάτοικος που κρατάει το Χωριό ζωντανό στα δέκα μποφόρ του Φεβρουαρίου, όταν η τουριστική Μήλος είναι μακράν νυχτωμένη.
Ναι. Τότε θα ρθουν περισσότεροι τουρίστες. Συνήθως αυτό συμβαίνει με τους τόπους υψηλού πολιτισμού.
Ας αφήσουμε τα δημοψηφίσματα για διακυβεύματα Εθνικού επιπέδου, εφόσον έχουμε λύσει τα μικρά, ζωτικά και φλέγοντα καθημερινά ζητήματα με διάλογο και κοινή λογική.”
Κωνσταντίνος Παπαδόπουλος
Φιλόλογος
Διευθυντής του Γενικού Λυκείου Μήλου
Ενημέρωση με άποψη έγκυρα και έγκαιρα. Καθημερινά ειδήσεις, αποκαλυπτικά ρεπορτάζ για Μήλο, Κίμωλο και τα νησιά των Κυκλάδων